هیوندای توسان (۲۰۱۶-۲۰۱۹)

طراحی ظاهری

نسل سوم توسان از زبان طراحی جدید هیوندای بهره می‌برد که الهام‌گرفته از برادر بزرگ‌تر خود، سانتافه، است. در نمای روبه‌رو، جلوپنجره بزرگ شش‌ضلعی با خطوط افقی کرومی و آرم هیوندای در مرکز، چهره‌ای جسور به خودرو داده است. چراغ‌های جلو به شکل چندضلعی کشیده تا روی گلگیرها امتداد یافته‌اند و همراه با جلوپنجره، ظاهری تهاجمی برای توسان ایجاد کرده‌اند. در سپر جلو، دی‌لایت‌های LED و چراغ‌های مه‌شکن در دو طرف به چشم می‌خورند که چینش آن‌ها نسبت به سانتافه برعکس است (در توسان مه‌شکن‌ها بالا و دی‌لایت‌ها پایین قرار گرفته‌اند). روی کاپوت نیز خطوط حجمی به شکل U کار شده تا از سادگی نما کاسته شود. به طور کلی، نمای جلویی توسان TL بسیار مدرن و چشم‌نواز طراحی شده است.

در نمای جانبی، یک خط شانه‌ای برجسته از گلگیر جلو آغاز شده و تا نزدیکی چراغ عقب ادامه می‌یابد که به بدنه حالت عضلانی می‌بخشد. دور تا دور قسمت پایینی بدنه نیز نوار مشکی‌رنگ محافظ (تریم پلاستیکی) دیده می‌شود که نمای جانبی را اسپرت‌تر کرده است. آینه‌های جانبی روی درب‌ها نصب شده‌اند و دارای راهنمای یکپارچه هستند. توسان TL بسته به تریم از رینگ‌های آلومینیومی ۱۸ اینچی بهره می‌برد و در بازار ایران دو طرح مختلف رینگ (پنج پره پهن و طرح توربینی) مشاهده می‌شود که هر دو هم‌اندازه هستند نسخه‌های وارداتی توسط آسان موتور و کرمان موتور غالباً دارای رینگ پنج پره (طرح کره‌ای) بوده و برخی نمونه‌های سفارش اروپا/چک از رینگ‌های کرومی پهن بهره می‌برند. لازم به ذکر است مدل‌های موسوم به نیمه‌فول (عمدتاً تک‌دیفرانسیل) عموماً فاقد سقف پانوراما هستند و از روی نبود سانروف پانورامیک می‌توان آن‌ها را تشخیص داد.

در نمای عقب، چراغ‌های اصلی دو تکه طراحی شده‌اند؛ به طوری که بخشی از هر چراغ روی بدنه گلگیر و بخش دیگر روی درِ صندوق عقب قرار گرفته است. طرح کشیده و نسبتاً بادامی‌شکل چراغ‌های عقب به همراه نوار کرومی وسط (محل قرارگیری لوگوی هیوندای) نمایی شیک به عقب خودرو می‌دهد. سپر عقب نیز در دو طرف به چراغ‌های مه‌شکن قرمز رنگ مجهز است که هماهنگ با طرح چراغ‌های اصلی عقب طراحی شده‌اند. هرچند استفاده نکردن از لامپ‌های LED در چراغ‌های عقب برای خودرویی در این کلاس و سال ساخت کمی عجیب به نظر می‌رسد، اما در مجموع طراحی بیرونی توسان TL مورد تحسین قرار گرفته و یکی از نقاط قوت فروش آن بوده است. استقبال مشتریان ایرانی که به زیبایی ظاهری خودرو اهمیت ویژه‌ای می‌دهند، نشان می‌دهد توسان نسل سوم از نظر طراحی در مقایسه با رقبای هم‌رده‌ خود برتری محسوسی داشته و حتی با وجود موتور کوچک‌تر، به لطف همین طراحی جذاب در بازار موفق بوده است.

امکانات کابین

بزرگ‌ترین پیشرفت توسان در نسل سوم را می‌توان در کابین و فضای داخلی آن مشاهده کرد. طراحی داشبورد و ارگونومی کابین نسبت به نسل قبل کاملاً به‌روز شده و کاربردی‌تر شده است. داشبورد جلو حالت دو تکه و سیال دارد؛ در قسمت بالای کنسول میانی، دریچه‌های سیستم تهویه در طرفین یک نمایشگر مرکزی قرار گرفته‌اند و مجموعه کنترل‌های سیستم صوتی و مالتی‌مدیا در دسترس راننده هستند. زیر نمایشگر، دکمه‌های فلاشر و کنترلرهای تهویه مطبوع تعبیه شده که در نمونه‌های فول وارداتی به صورت اتوماتیک دو کاناله هستند (برخی مدل‌های پایه وارداتی تهویه دستی داشتند). غربیلک فرمان سه‌شاخه خوش‌دست، دکمه‌های کنترل سیستم صوتی، تلفن و کروز کنترل را در خود جای داده و در تریم‌های فول دارای گرمکن فرمان نیز هست. در کنسول میانی فضایی برای قرار دادن اشیاء به همراه پورت‌های USB/AUX و خروجی ۱۲ ولت در نظر گرفته شده است. دسته‌دنده با طراحی مناسب و ارگونومی خوب به همراه دکمه‌های انتخاب حالت رانندگی، کنترل سرعت در سرازیری (DAC) و قفل دیفرانسیل مرکزی در کنار آن، مجموعه کاملی را برای راننده فراهم می‌کنند. پشت فرمان، نشانگرهای آنالوگ سرعت و دور موتور به همراه نمایشگر دیجیتال اطلاعات سفر قرار دارند که خوانا بوده، هرچند طراحی آن‌ها نسبت به کابین کمی ساده به نظر می‌رسد.

از نظر کیفیت متریال، هرچند هیوندای در نسل جدید تلاش کرده بود کیفیت کلی را بهبود دهد، اما همچنان بخش عمده‌ای از داشبورد و رودری‌ها از پلاستیک خشک تشکیل شده است که در یک خودروی این رده قیمتی نقطه ضعف محسوب می‌شود. این در حالی است که رقیب هم‌وطن آن، کیا اسپورتیج ۲۰۱۷، از متریال باکیفیت‌تری در کابین بهره می‌برد. با این حال، فضای کابین توسان جادارتر از قبل شده و به لطف افزایش ابعاد بدنه نسبت به نسل قبلی، راحتی مناسبی برای سرنشینان ردیف جلو و عقب فراهم شده است. افراد قدبلند در ردیف عقب با محدودیت فضای سر یا پا مواجه نمی‌شوند و صندوق بار ۵۱۳ لیتری آن نیز فضای کافی برای اسباب سفرهای خانوادگی در اختیار می‌گذارد.

Hyundai Tucson TL در تیپ‌های عرضه‌شده در ایران مجموعه کاملی از امکانات رفاهی و فناوری را ارائه می‌دهد. مهم‌ترین آپشن‌های نسخه‌های فول وارداتی (معروف به یک‌رادار) عبارت‌اند از:

• سقف پانورامیک به همراه سانروف برقی بازشو

• روکش چرم صندلی‌ها با تنظیم برقی صندلی راننده و سرنشین جلو (صندلی‌های جلو مجهز به گرمکن و سردکن، صندلی‌های عقب دارای گرمکن)

• فرمان چرمی مجهز به گرمکن

• سیستم تهویه مطبوع اتوماتیک دو منطقه‌ای به همراه دریچه‌های کولر برای سرنشینان عقب

• سیستم ورود بدون کلید و استارت دکمه‌ای (کی‌لس استارتر)

• درِ صندوق عقب برقی هوشمند (دارای قابلیت بازشدن خودکار)

• آیینه‌های جانبی تاشونده برقی با راهنما و سیستم گرمکن

• سنسورهای پارک جلو و عقب به همراه دوربین دید عقب

• کروز کنترل

• ترمز پارک برقی با قابلیت Auto Hold

• شش کیسه هوا (جلو، جانبی جلو و پرده‌ای)

• سیستم‌های کنترل پایداری الکترونیکی (ESC) و کنترل کشش (TCS)

• سیستم کمکی حرکت در سربالایی (HAC) و کنترل سرعت در سراشیبی (DAC)

علاوه بر موارد فوق، نسخه‌های فول وارداتی توسط آسان موتور و کرمان موتور دارای رادار نقطه‌کور (هشدار دهنده نقاط کور آینه) نیز هستند که به همین دلیل در بازار به آن‌ها مدل «تک‌رادار» گفته می‌شود. با این حال برخی تجهیزات پیشرفته‌ای که در بازار جهانی برای توسان قابل سفارش بوده‌اند، در مدل‌های وارداتی ایران حضور ندارند. برای مثال، سیستم کمکی پارک خودکار و رادار بین خطوط (هشدار و حفظ مسیر) از جمله آپشن‌هایی هستند که جای دکمه آن‌ها در کنسول وسط و سمت چپ فرمان توسان‌های وارداتی خالی است. این امکانات در برخی مدل‌های خاص سفارش اروپا (معروف به سه‌رادار) وجود دارند و به تعداد محدود نیز وارد کشور شده‌اند، اما در تیپ‌های رسمی عرضه‌شده توسط نمایندگان ایران غایب هستند. بنابراین اصطلاحاتی مانند نیمه‌فول بیشتر به نبود برخی از این آپشن‌ها (نظیر نبود سقف پانوراما، فقدان رادار نقطه‌کور، صندلی پارچه‌ای و …) اشاره دارد که معمولاً در مدل‌های تک‌دیفرانسیل وارداتی دیده می‌شود. در مجموع، کابین توسان TL ضمن بهره‌گیری از طراحی به‌روز و امکانات فراوان، فضای راحت و کاربردی برای خانواده‌ها فراهم کرده که یکی از عوامل محبوبیت آن در بازار ایران به شمار می‌رود.

مشخصات فنی و ایمنی

هیوندای توسان TL در بازارهای جهانی با طیف متنوعی از پیشرانه‌ها عرضه شد، اما تمامی مدل‌های وارداتی به ایران با یک نوع موتور ارائه گردید. این موتور چهار سیلندر خطی ۲٫۰ لیتری تنفس طبیعی (اتمسفریک) است که توان خروجی حدود ۱۵۵ اسب‌بخار و گشتاور ۱۹۲ نیوتن‌متر تولید می‌کند. پیشرانه مذکور که با کد Nu شناخته می‌شود، از فناوری تزریق سوخت چندنقطه‌ای MPI بهره می‌برد و اساساً همان موتور به‌کاررفته در کیا سراتو نسل سوم است. انتقال نیرو در اکثر توسان‌های ایران از طریق گیربکس ۶ سرعته خودکار تیپ‌ترونیک به هر چهار چرخ انجام می‌گیرد (سیستم دو دیفرانسیل AWD). شتاب ۰ تا ۱۰۰ این خودرو حدود ۱۲ ثانیه و حداکثر سرعت آن حدود ۱۸۰ کیلومتر برساعت است. مصرف سوخت ترکیبی رسمی برای مدل ۲ لیتری دو دیفرانسیل حدود ۸٫۳ لیتر در صد کیلومتر اعلام شده است که برای یک کراس‌اوور شهری عدد قابل قبولی محسوب می‌شود. البته مدل‌های تک‌دیفرانسیل (محور جلو) اندکی مصرف سوخت کمتری دارند.

در بازارهای جهانی، نسل سوم Tucson با گزینه‌های موتوری قوی‌تری نیز عرضه شد. برای مثال یک موتور توربوشارژ ۱٫۶ لیتری GDi با قدرت ۱۷۵ اسب‌بخار و گشتاور ۲۶۵ نیوتن‌متر قابل سفارش بود که همراه با گیربکس ۷ سرعته دوکلاچه ارائه می‌شد. همچنین در برخی کشورها مدل‌های قدرتمندتر ۲٫۴ لیتری تنفس طبیعی (با حدود ۱۸۱ اسب‌بخار) عرضه شدند که بعدها جایگزین موتور ۱٫۶ توربو در بعضی بازارها شدند. علاوه بر این‌ها، هیوندای برای بازار اروپا و کره موتورهای دیزل متنوعی (۱٫۶، ۱٫۷ و ۲٫۰ لیتری) نیز در نظر گرفته بود که قدرت آن‌ها بین ۱۱۳ تا ۱۸۵ اسب‌بخار متغیر بود. با این حال، هیچ‌یک از این پیشرانه‌های متفاوت (اعم از توربو، ۲٫۴ لیتری یا دیزل) در مدل‌های دارای پلاک ملی در ایران عرضه نشد و انتخاب واردکنندگان محدود به همان موتور ۲٫۰ لیتری پایه بود. جالب اینجاست که نسل قبلی توسان (LM) در ایران با موتور ۲٫۴ لیتری ۱۷۶ اسب‌بخاری عرضه می‌شد، اما نسل جدید TL علیرغم موتور کوچک‌تر، به لطف کاهش وزن جزئی و بهبود فنی، شتاب صفر تا صد مشابه یا حتی بهتری ارائه می‌کند و مصرف سوخت کمتری دارد.

از حیث فنی، توسان یک شاسی‌بلند جمع‌وجور شهری محسوب می‌شود که بر پایه پلتفرم مشترک با النترا و اسپورتیج توسعه یافته است. سیستم تعلیق جلو از نوع مک‌فرسون و عقب چنداتصالی مستقل است که برای راحتی سواری در شهر و پایداری مناسب درسرعت بالا تنظیم شده‌اند. ترمزهای جلو و عقب هر دو دیسکی بوده و به سیستم‌های کمکی ABS و EBD مجهز هستند که توان ترمزگیری کافی متناسب با وزن 1.5 تنی خودرو را فراهم می‌کنند. همچنین وجود سیستم‌های کنترل کشش و پایداری الکترونیکی کمک می‌کند تا خودرو در مانورها و سطوح لغزنده ثبات خود را حفظ کند.

در زمینه ایمنی، همان‌طور که اشاره شد هیوندای توسان TL موفق به دریافت پنج ستاره کامل ایمنی از موسسه Euro NCAP اروپا شده است. این خودرو به صورت استاندارد به ۶ کیسه هوا مجهز است (دو ایربگ جلو، دو ایربگ جانبی جلو و پرده‌ای سرتاسری) و ساختار شاسی آن با استفاده گسترده از فولادهای مقاوم بهبود یافته تا ضربات تصادف را دفع کند. تجهیزات ایمنی فعال در مدل‌های وارداتی ایران شامل ترمز ضدقفل (ABS)، توزیع الکترونیکی نیرو (EBD)، کنترل پایداری (ESC)، کنترل شروع حرکت در سربالایی (HAC) و کنترل سرعت در سرازیری (DAC) می‌شود. نسخه‌های فول همچنین به سامانه هشدار نقطه‌کور (Blind Spot Monitoring) مجهز هستند که در تغییر خط به ایمنی کمک می‌کند. از سوی دیگر، برخی امکانات ایمنی پیشرفته که در بازارهای خارجی برای توسان قابل سفارش بوده‌اند، در مدل‌های ایران حاضر نیستند. برای مثال ترمز خودکار اضطراری (AEB) و سامانه کمکی خروج از خط (LDW/LKA) پس از فیس‌لیفت ۲۰۱۹ در بسیاری از کشورهای جهان روی تیپ‌های بالاتر توسان به صورت استاندارد درآمدند و نقش زیادی در کسب امتیازات ایمنی این خودرو داشتند، اما در خودروهای وارداتی به ایران دیده نمی‌شوند. البته نبود این آپشن‌ها تا حدودی با حضور ۶ ایربگ و سایر سامانه‌های استاندارد جبران شده است. در مجموع، هیوندای توسان TL چه از نظر استحکام بدنه و چه تجهیزات ایمنی، در سطح مطلوبی در کلاس خود قرار دارد و می‌تواند اطمینان خاطر نسبی را برای راننده و سرنشینان فراهم کند.

هندلینگ و تجربه رانندگی

تجربه رانندگی با هیوندای توسان نسل سوم عموماً راحت و بی‌دردسر توصیف شده است. پس از ورود به خودرو، موقعیت نشستن نسبتاً بلند و صندلی‌های راحت جلب نظر می‌کند. دید راننده به اطراف به لطف آیینه‌های بزرگ و دوربین عقب (در تیپ‌های فول) بسیار خوب است و ابعاد نسبتاً جمع‌وجور خودرو (حدود ۴۴۷۵ میلی‌متر طول و ۱۸۵۰ میلی‌متر عرض) باعث می‌شود رانندگی در معابر شهری و پیدا کردن جای پارک آسان باشد. فرمان برقی توسان بسیار نرم و خوش‌دست تنظیم شده و رانندگی در ترافیک شهری را لذت‌بخش می‌کند. ضمن اینکه وجود حالت‌های مختلف رانندگی (نرمال و اسپرت) این امکان را می‌دهد که با فشردن دکمه Drive Mode، سنگینی فرمان و الگوی تعویض دنده‌ها را برای رانندگی اسپرت تنظیم کنید. در حالت اسپرت، فرمان سفت‌تر شده و گیربکس دنده‌ها را در دور موتور بالاتری تعویض می‌کند تا شتاب‌گیری بهتری حاصل شود.

شتاب‌گیری اولیه توسان با موتور ۲٫۰ لیتری در حد متوسط ارزیابی می‌شود. هرچند این پیشرانه در مقایسه با رقبای مجهز به موتورهای بزرگ‌تر (مثل نیسان ایکس‌تریل ۲٫۵ لیتری یا اوتلندر ۲٫۴ لیتری) قدرت کمتری دارد، اما برای استفاده‌های روزمره شهری و سبقت‌های معمول بزرگراهی کافی به نظر می‌رسد. طبق آزمایش‌ها، نمونه ۲٫۴ لیتری (مدل بازار آزاد) توانست شتاب ۰ تا ۱۰۰ حدود ۱۰ ثانیه را ثبت کند، در حالی‌که مدل ۲٫۰ لیتری وارداتی رسمی حدود ۱۱٫۵ ثانیه زمان نیاز دارد. این شتاب ضعیف‌تر تا حدی با مصرف سوخت کمتر جبران شده است؛ موتور کوچک‌تر ۲ لیتری حدود ۱ لیتر در صد کیلومتر اقتصادی‌تر از مدل ۲٫۴ عمل می‌کند. در رانندگی عادی، موتور توسان در دورهای پایین و کروز صدای کمی دارد و کابین نسبتاً ساکت و آرام است، اما با فشردن ناگهانی پدال گاز و بالا رفتن دور موتور، صدای پیشرانه به کابین نفوذ می‌کند که البته آزاردهنده نیست و تا حدودی حس اسپرت به راننده القا می‌کند.

سواری هیوندای توسان نرم و راحت تنظیم شده و ناهمواری‌های مسیر را به خوبی جذب می‌کند. سیستم تعلیق با جذب تکان‌ها، کابینی کم‌صدا و راحت برای سرنشینان فراهم می‌آورد. هرچند در مواجهه با دست‌اندازهای عمیق و سرعت‌گیرهای تند (خصوصاً در شهرهای با معابر نامناسب) تعلیق ممکن است کوبش خفیفی داشته باشد، اما در مجموع راحتی سواری رضایت‌بخش است. پایداری خودرو در پیچ‌ها با وجود ارتفاع نسبتاً بلند بدنه، قابل قبول بوده و سیستم کنترل پایداری در مواقع اضطراری به یاری راننده می‌آید تا از انحراف خودرو جلوگیری کند. البته نباید فراموش کرد که توسان یک کراس‌اوور شهری است و برای آف‌رود سنگین طراحی نشده است؛ پس از آن نباید انتظار توانایی‌های یک شاسی‌بلند بیابانی را داشت. سیستم دو دیفرانسیل آن در سطوح لغزنده (مانند برف و باران) یا مسیرهای خاکی سبک کمک‌کننده است، اما قفل دیفرانسیل مرکزی بیشتر برای عبور کوتاه‌مدت از مسیرهای نرم کاربرد دارد و خودرو فاقد دنده کمکی (جهت آفرود حرفه‌ای) است.

ترمزهای توسان عملکرد مطمئنی از خود نشان می‌دهند؛ به‌ویژه که هر چهار چرخ به دیسک مجهز بوده و سامانه‌های ABS و EBD در خدمت راننده هستند. در تست ترمزگیری، خودرو توانست با قدرت متوقف شود و پدال ترمز احساس نسبتاً سفت و قابل اعتمادی را منتقل می‌کند که به راننده اطمینان خاطر می‌بخشد. مجموع این ویژگی‌ها باعث شده‌اند رانندگی با هیوندای توسان برای اکثر خانواده‌ها ساده و دلپذیر باشد. هر چند از دید رانندگان حرفه‌ای ممکن است هیجان رانندگی کمتری نسبت به برخی رقبا (مانند کراس‌اوورهای اروپایی) داشته باشد و خودرو بیشتر برای رساندن ایمن و راحت سرنشینان به مقصد طراحی شده تا ارائه حس اسپرت ناب. این موضوعی است که در بسیاری از محصولات هیوندای و کیا دیده می‌شود و استراتژی این برندها بیشتر بر راحتی و سهولت استفاده عمومی متمرکز است تا هندلینگ تیز و اسپرت. به طور کلی، کاربران توسان TL از راحتی سواری، دید خوب، فرمان‌پذیری آسان و امکانات فراوان آن رضایت دارند و این خودرو را گزینه‌ای مناسب برای مصارف خانوادگی در شهر و سفرهای جاده‌ای سبک می‌دانند.

مقایسه با رقبا

هیوندای توسان TL در بازار ایران با رقبای سرسختی در کلاس کراس‌اوورهای کامپکت مواجه است. مهم‌ترین رقبای مستقیم این خودرو عبارت‌اند از کیا اسپورتیج QL (مدل ۲۰۱۶-۲۰۱۸)، نیسان ایکس‌تریل T32 (مدل‌های ۲۰۱۶-۲۰۱۸) و میتسوبیشی اوتلندر (مدل ۲۰۱۶-۲۰۱۸). هر یک از این رقبا مزایا و معایب خاص خود را دارند که در ادامه به مقایسه آن‌ها با توسان می‌پردازیم.

• کیا اسپورتیج (نسل چهارم QL): اسپورتیج جدید که همزمان با توسان TL در سال ۲۰۱۵ معرفی شد، از پلتفرم و مشخصات فنی تقریباً یکسانی با توسان بهره می‌برد. موتور ۲٫۰ لیتری ۱۵۵ اسبی، گیربکس ۶ سرعته و سیستم دو دیفرانسیل در هر دو مشترک است، بنابراین از نظر شتاب و مصرف سوخت تقریباً هم‌سطح هستند. تفاوت اصلی توسان و اسپورتیج در طراحی ظاهری و داخلی آن‌هاست. هیوندای توسان طراحی نسبتاً محافظه‌کارانه‌تر و الهام‌گرفته از سانتافه دارد که مورد پسند عامه واقع شده و چهره‌ای تهاجمی ولی همه‌پسند به خود گرفته است. در مقابل، کیا اسپورتیج نسل چهارم ظاهری جسورتر و جوان‌پسندتر دارد؛ چراغ‌های جلوی کشیده و نسبتاً خاص (طرح چشم‌ببری)، سقف شیب‌دار کوپه‌ای‌شکل و استفاده از جزئیاتی مثل دیفیوزر عقب و دو خروجی اگزوز، جلوه‌ای اسپرت‌تر به اسپورتیج داده است. از دید برخی، طراحی اسپورتیج در نمای جلو کمی بحث‌برانگیزتر است، در حالی که توسان سبک طراحی متعارف‌تری دارد. در نمای عقب نیز اسپورتیج با چراغ‌های پیوسته و اسپویلر سقفی خودنمایی می‌کند که حالتی مدرن دارد. به طور کلی، انتخاب بین ظاهر این دو خودرو تا حدود زیادی به سلیقه شخصی بستگی دارد.

  از نظر فضای داخلی، هر دو خودرو جادار و راحت هستند، اما داشبورد توسان اندکی ساده‌تر و الهام‌گرفته از خودروهای آمریکایی طراحی شده است؛ در حالی که کابین اسپورتیج طراحی کمی راننده‌محورتر دارد (کنسول مرکزی متمایل به راننده) و متریال به کار رفته در آن باکیفیت‌تر گزارش شده است. برای مثال، در حالی که داشبورد توسان عمدتاً پلاستیکی است، در کابین اسپورتیج ۲۰۱۷ از پلاستیک‌های نرم بیشتر استفاده شده و این یک نکته مثبت برای کیا محسوب می‌شود. از نظر امکانات رفاهی و آپشن‌ها، هر دو خودرو در تیپ‌های فول خود بسیار مجهز هستند و مواردی چون سقف پانوراما، صندلی‌های برقی گرمکن‌دار، تهویه دوگانه، کروز کنترل، دوربین عقب و … را ارائه می‌دهند. نسخه‌های عرضه‌شده اسپورتیج توسط اطلس‌خودرو در ایران عمدتاً فول آپشن (مشابه توسان فول) بودند، با این تفاوت که برخی امکانات نظیر رادار نقطه‌کور که در توسان‌های تک‌رادار وجود داشت، ممکن است در اسپورتیج‌های وارداتی کمتر دیده شود. در مجموع، هیوندای توسان و کیا اسپورتیج دو خودروی هم‌خانواده با مشخصات نزدیک به هم هستند که رقابت تنگاتنگی دارند. توسان با فروش بیشتر در بازار ایران (به دلیل عرضه زودتر در ۲۰۱۶ و تداوم واردات تا قبل از تحریم‌ها) حضور پررنگ‌تری دارد، اما اسپورتیج نیز به خاطر طراحی اسپرت و برند کیا، طرفداران خاص خود را پیدا کرده است. انتخاب بین این دو بیشتر به سلیقه طراحی و کمی تفاوت در جزئیات کابین برمی‌گردد و از نظر فنی و کیفیت کلی در یک سطح ارزیابی می‌شوند.

• نیسان ایکس‌تریل (نسل سوم T32): ایکس‌تریل رقیب ژاپنی توسان است که از نظر ابعاد کمی بزرگ‌تر بوده و حتی قابلیت حمل ۷ سرنشین (با دو صندلی تاشو کوچک در صندوق) در برخی نسخه‌ها دارد. مهم‌ترین برتری ایکس‌تریل نسبت به توسان در بخش پیشرانه آن است. مدل وارداتی به ایران عموماً از موتور ۴ سیلندر ۲٫۵ لیتری تنفس طبیعی بهره می‌برد که حدود ۱۷۱ اسب‌بخار قدرت و ۲۳۳ نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کند. این خروجی بالاتر نسبت به موتور ۲٫۰ لیتری توسان (۱۵۵ اسب) به معنی شتاب و کشش بهتر ایکس‌تریل، به‌ویژه در سربالایی‌ها و با ظرفیت کامل سرنشین است. هرچند گیربکس ایکس‌تریل از نوع اتوماتیک CVT است که شتاب‌گیری خطی و نرمتری دارد اما ممکن است حس اسپرت کمتری نسبت به تعویض دنده‌های محسوس در توسان ایجاد کند. از نظر راحتی سواری، نیسان ایکس‌تریل به نرمی و بی‌صدایی معروف است و سواری آرام و بی‌صدایی مشابه خودروهای سدان ارائه می‌دهد. سیستم تعلیق آن نیز اندکی نرم‌تر از توسان تنظیم شده که سواری راحت‌تری را خصوصاً در مسیرهای طولانی بزرگراهی فراهم می‌کند. فضای کابین و صندوق ایکس‌تریل نیز بزرگ‌تر است؛ به خصوص عرض کابین و فضای پا برای سرنشینان عقب در ایکس‌تریل بیشتر بوده و امکان اضافه کردن ردیف سوم (در برخی مدل‌ها) مزیتی برای خانواده‌های پرجمعیت است.

  در مقابل، امکانات رفاهی و تکنولوژی توسان کمی به‌روزتر از نیسان ایکس‌تریل‌های وارداتی است. توسان TL با صفحه نمایش بزرگ‌تر و سیستم اینفوتینمنت مدرن‌تر، همراه با آپشن‌هایی مثل ترمز پارک برقی، گرمکن صندلی‌های عقب و … عرضه شد که برخی از آن‌ها در ایکس‌تریل وجود نداشت یا به صورت سفارشی بود. طراحی داخلی توسان نیز مدرن‌تر است، در حالی که داشبورد ایکس‌تریل ۲۰۱۷ طرحی محافظه‌کارانه‌تر دارد. از لحاظ ایمنی، هر دو خودرو ۵ ستاره ایمنی را کسب کرده‌اند و به ۶ ایربگ مجهز هستند. سیستم چهارچرخ محرک ایکس‌تریل نیز مشابه توسان عمل می‌کند و امکان قفل حالت ۴WD برای سرعت‌های پایین را دارد. نکته دیگر اعتبار برند و خدمات پس از فروش است؛ هیوندای به واسطه شبکه گسترده آسان موتور، در زمان واردات فعال‌تر بود و قطعات آن نسبتاً در بازار فراوان است. در مقابل، واردات نیسان به صورت محدودتری انجام شد و شبکه خدمات آن به گستردگی هیوندای نبود. به طور کلی، نیسان ایکس‌تریل مزایایی چون موتور قوی‌تر، فضای بزرگ‌تر و کیفیت ساخت بالای نیسان را در برابر طراحی مدرن‌تر، آپشن‌های بیشتر و بازار دست‌دوم پررونق‌تر توسان قرار می‌دهد. برای کسانی که عملکرد قوای محرکه و فضای جادارتر را اولویت می‌دانند، ایکس‌تریل گزینه جذابی است، اما اگر تجهیزات رفاهی به‌روزتر و طراحی جدیدتر مدنظر باشد، توسان انتخاب مناسب‌تری خواهد بود.

• میتسوبیشی اوتلندر: اوتلندر یک کراس‌اوور کامپکت ژاپنی دیگر است که در سال‌های ۲۰۱۶-۲۰۱۸ توسط آرین موتور به ایران وارد شد. اوتلندر از یک موتور ۲٫۴ لیتری ۱۶۶ اسب‌بخاری بهره می‌برد و نیروی آن از طریق گیربکس CVT به هر چهار چرخ منتقل می‌شود. از نظر قدرت و شتاب، اوتلندر در حد فاصل بین توسان و ایکس‌تریل قرار می‌گیرد؛ موتور آن قوی‌تر از توسان ۲٫۰ و ضعیف‌تر از ایکس‌تریل ۲٫۵ است. شتاب ۰-۱۰۰ واقعی اوتلندر حدود ۱۰٫۵ ثانیه برآورد می‌شود که اندکی سریع‌تر از توسان ۲٫۰ است. اما نکته‌ای که منتقدان به آن اشاره کرده‌اند، مصرف سوخت نسبتاً بالاتر اوتلندر است؛ به‌طوری که مصرف ترکیبی آن حدود ۹٫۳ لیتر در صد کیلومتر اعلام شده که از رقبای اصلی مثل توسان و ایکس‌تریل بیشتر است. این موضوع احتمالاً به وزن سنگین‌تر و قدیمی‌تر بودن تکنولوژی پیشرانه اوتلندر برمی‌گردد. در عوض، قابلیت اطمینان و دوام فنی میتسوبیشی اوتلندر بسیار بالاست و شهرت خوبی در زمینه استهلاک پایین قطعات دارد. از لحاظ سیستم چهارچرخ محرک نیز اوتلندر از فناوری S-AWC میتسوبیشی بهره می‌برد که توزیع گشتاور را هوشمندانه مدیریت می‌کند و در شرایط لغزنده عملکرد مطمئنی دارد. با این حال، همانند ایکس‌تریل، اوتلندر هم خودرویی بیشتر شهری محسوب می‌شود و برای آفرود سنگین مناسب نیست.

  طراحی ظاهری اوتلندر شاید به اندازه توسان یا اسپورتیج جذابیت نداشته باشد. نسل سوم اوتلندر (فیس‌لیفت ۲۰۱۶) ظاهری ساده‌تر و محافظه‌کارانه دارد که هرچند با افزودن تزئینات کرومی در جلوپنجره و سپر کمی مدرن شده، اما در مجموع زبان طراحی آن به پویایی رقبای کره‌ای نیست. فضای داخلی اوتلندر نیز به لحاظ طراحی و تکنولوژی قدیمی‌تر احساس می‌شود؛ صفحه نمایش کوچکتر و نبود برخی امکانات مدرن در آن مشهود است. برای مثال، ترمز پارک برقی یا صندلی‌های سردکن‌دار در اکثر اوتلندرهای وارداتی وجود نداشتند، در حالی که توسان فول این موارد را دارا بود. نقطه قوت کابین اوتلندر، فضای بسیار جادار و وجود صندلی‌های ردیف سوم (در برخی مدل‌ها) است که می‌تواند تا ۷ نفر را به صورت اضطراری حمل کند؛ چیزی که توسان و سایر رقبا فاقد آن هستند. از نظر قیمت نیز اوتلندر در زمان عرضه کمی ارزان‌تر از توسان قیمت‌گذاری شد تا با توجه به برند کمتر شناخته‌شده میتسوبیشی در ایران، خریداران را جذب کند. با این وجود، بازار دست دوم اوتلندر به پویایی توسان نیست و به دلیل تعداد کمتر واردات، قطعات یدکی آن نیز کمیاب‌تر و گران‌تر است. در نتیجه، توسان TL در مقایسه با اوتلندر مزایایی چون چهره جذاب‌تر، امکانات رفاهی بیشتر و بازار قوی‌تر را ارائه می‌دهد، در حالی که اوتلندر با ساختار فنی متین‌تر، دوام بالاتر و فضای کاربردی‌تر تلاش می‌کند مشتریان خاص خود را جذب کند.

به طور خلاصه، در رقابت میان این کراس‌اوورهای کامپکت: هیوندای توسان به خاطر طراحی مدرن، آپشن‌های کامل و حضور پررنگ در بازار ایران یک گزینه متعادل و همه‌فن‌حریف است؛ کیا اسپورتیج بر طراحی اسپرت‌تر و کیفیت کابین بهتر تکیه دارد؛ نیسان ایکس‌تریل با قدرت موتور بیشتر و اصالت برند ژاپنی برای کسانی که توان فنی را ترجیح می‌دهند جذاب است؛ و میتسوبیشی اوتلندر با دوام فنی عالی و فضای وسیع‌تر انتخاب عمل‌گرایانه‌تری محسوب می‌شود. در نهایت انتخاب بین این رقبا به اولویت‌های خریدار در زمینه طراحی، امکانات، عملکرد یا سابقه برند بستگی دارد.

قیمت جهانی و ایران

یکی از نکات مهم در بررسی یک خودرو، مقایسه قیمت آن در بازارهای جهانی و داخلی است. هیوندای توسان TL مدل ۲۰۱۶ الی ۲۰۱۹ در بازارهای جهانی به عنوان یک کراس‌اوور کامپکت اقتصادی شناخته می‌شود و قیمت مناسبی در زمان عرضه داشت. در ایالات متحده، قیمت پایه توسان ۲۰۱۶ از حدود ۲۲٬۷۰۰ دلار برای مدل SE (دیفرانسیل جلو) آغاز می‌شد و در بالاترین تریم به حدود ۳۱٬۰۰۰ دلار برای مدل Limited چهارچرخ محرک می‌رسید. برای مثال، مدل Tucson SE مجهز به موتور ۲٫۰ لیتری و دیفرانسیل جلو ۲۲٫۷ هزار دلار قیمت‌گذاری شده بود و مدل فول‌آپشن Limited با موتور ۱٫۶ لیتری توربو و AWD حدود ۳۱٫۳ هزار دلار قیمت داشت. در بازار اروپا (مثلاً بریتانیا)، قیمت نسخه‌های ۲۰۱۶-۲۰۱۷ توسان از حدود ۲۰٬۵۰۰ پوند برای مدل پایه (دیفرانسیل جلو با موتور بنزینی یا دیزل پایه) شروع می‌شد و تا حدود ۳۵٬۵۹۰ پوند برای مدل‌های فول پریمیوم SE می‌رسید. در کره‌جنوبی به عنوان زادگاه توسان، این خودرو با قیمت رقابتی حدود ۲۳ تا ۳۰ میلیون وون کره (بسته به تیپ) عرضه می‌شد که معادل تقریباً ۲۰ تا ۲۵ هزار دلار آمریکا بود. به طور کلی، هیوندای توسان TL در بازارهای جهانی قیمتی در حدود ۲۲ تا ۳۰ هزار دلار (با توجه به تجهیزات و مالیات هر کشور) داشت که آن را به گزینه‌ای اقتصادی در برابر رقبا بدل می‌کرد.

در مقابل، قیمت هیوندای توسان TL در ایران به دلیل تعرفه‌های سنگین واردات خودرو و نوسانات نرخ ارز، بسیار بالاتر از ارزش جهانی آن بود. اولین سری‌های توسان TL که در سال‌های ۱۳۹۵-۱۳۹۶ توسط آسان موتور و کرمان موتور عرضه شدند، قیمتی در حدود ۲۱۰ تا ۲۳۰ میلیون تومان داشتند. با افزایش نرخ ارز و هزینه‌های واردات، قیمت مدل ۲۰۱۷ صفرکیلومتر در اواخر سال ۱۳۹۶ به حدود ۲۷۹ میلیون تومان رسید. (در بهمن ۹۶، کرمان موتور قیمت رسمی توسان ۲۰۱۷ فول را ۲۷۹ میلیون تومان اعلام کرد.) این قیمت در آن زمان معادل تقریبی ۶۰ هزار دلار (با احتساب نرخ ارز آزاد آن دوره) بود که بیش از دو برابر قیمت جهانی‌اش به حساب می‌آمد. با تشدید تحریم‌ها و ممنوعیت واردات خودرو از ۱۳۹۷ به بعد، عرضه توسان صفر متوقف شد و بازار به سمت خودروهای کارکرده متمایل گردید. قیمت توسان‌های کارکرده طی سال‌های اخیر همراه با تورم و افت ارزش ریال، رشد چشمگیری داشته است.

اکنون در سال ۱۴۰۴ (۲۰۲۵ میلادی)، توسان TL مدل‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸ در بازار دست‌دوم ایران ارزشی میلیاردی پیدا کرده‌اند. بر اساس آگهی‌ها و گزارش پلتفرم‌های قیمت‌گذاری، بهای یک هیوندای توسان ۲۰۱۷ فول آپشن دو دیفرانسیل (تک‌رادار شرکتی) در حدود ۳٫۲ میلیارد تومان است. مدل‌های وارداتی مشابه نیز تقریباً در همین حدود قیمت‌گذاری می‌شوند (بین ۳٫۱ تا ۳٫۳ میلیارد تومان بسته به میزان کارکرد و سطح آپشن). به طور مثال، توسان ۲۰۱۷ نیمه‌فول تک‌دیفرانسیل حدود ۳٫۱ همت و نسخه فول سه‌رادار نایاب ممکن است تا ۳٫۳ همت معامله شود. مدل ۲۰۱۶ معمولاً اندکی ارزان‌تر و مدل ۲۰۱۸ کمی گران‌تر از این ارقام هستند، اما محدوده کلی قیمت همین حدود ۳ میلیارد تومان است. حتی برخی نمونه‌های صفرکیلومتر باقیمانده مدل ۲۰۱۸ در انبارها در سال ۱۴۰۱ با قیمت‌های بالای ۵ میلیارد تومان (۵۰۰ همت) پیشنهاد می‌شدند که نشان‌دهنده شرایط خاص بازار ایران است.

برای مقایسه، ارزش یک توسان TL کارکرده در خارج بسیار پایین‌تر از ایران است. در بازار انگلستان، قیمت یک توسان ۲۰۱۶ کارکرده از حدود ۶٬۵۰۰ پوند (برای کارکردهای بالا) شروع می‌شود، یا در آمریکا نمونه‌های ۲۰۱7 کارکرده در محدوده ۱۵ تا ۲۰ هزار دلار معامله می‌شوند که با نرخ ارز فعلی بسیار کمتر از ارقام ریالی داخل کشور است. این اختلاف فاحش به دلیل تعرفه‌های وارداتی، محدودیت عرضه و افت ارزش پول ملی است که باعث شده خودروهای خارجی در ایران تبدیل به کالای سرمایه‌ای گران‌قیمت شوند. به بیان دیگر، مالکان ایرانی توسان TL نه تنها از بابت کیفیت و امکانات خودروی خود بهره می‌برند بلکه از افزایش قیمت سرمایه‌ای آن در گذر زمان نیز منتفع شده‌اند – وضعیتی که در اکثر کشورهای دیگر برای خودرویی در این کلاس کمتر دیده می‌شود.

از منظر تقسیم‌بندی قیمتی بر اساس تیپ‌ها در ایران، می‌توان نتایج زیر را بیان کرد: مدل‌های فول آپشن (۱ رادار) که سهم عمده بازار را دارند در رتبه قیمتی میانی قرار می‌گیرند (حدود ۳٫۲ همت برای مدل ۲۰۱۷)؛ مدل‌های سه‌رادار (سفارش اروپا) به دلیل کمیاب بودن کمی گران‌ترند (تا ۵٪ بالاتر)؛ و مدل‌های کم‌آپشن تک‌دیفرانسیل به نسبت ارزان‌ترند (حدود ۱۰۰ میلیون تومان کمتر از فول معادل ~۳٫۱ همت). البته فاکتورهایی مثل رنگ خودرو، میزان کارکرد، وضعیت بدنه و سرویس‌ها نیز در قیمت نهایی موثرند. به عنوان جمع‌بندی، هیوندای توسان TL در بازار جهانی یک کراس‌اوور اقتصادی با قیمت معقول بود، اما در بازار ایران تبدیل به خودرویی نسبتاً لوکس با قیمت بسیار بالا شده است. با این وجود، همچنان به خاطر محبوبیت برند، امکانات مناسب و کم‌استهلاک بودن نسبی، در بازار دست دوم ایران پرتقاضا است و خریداران خاص خود را دارد.

گالری تصاویر